De fraaie locatie op de noordelijke oever van het IJ sprak meer tot de verbeelding dan de architectonische kwaliteit van de in de 19e eeuw gebouwde uitspanning het Tolhuis. Door de situering van de nieuwbouw aan de tuinzijde is dit oorspronkelijke bouwwerk, vanaf de Buiksloterweg gezien, nog steeds pregnant aanwezig. Qua vorm, kleur, textuur en materiaalgebruik, zocht Theo Bosch voor de uitbreiding van Het Tolhuis naar een contrasterend beeld. Door de ingetogen vormgeving overschreeuwt de nieuwbouw (bestaande uit een trouwhuis en een serre) de bestaande bebouwing niet. Dit is onder meer bereikt door aan te sluiten op de bestaande schaal en maatvoering.
Het trouwhuis was tot het eind van de jaren negentig in gebruik. De noodzakelijke aanpassingen die de reisorganisatie als nieuwe gebruiker aan het interieur liet uitvoeren, getuigden van respect voor het ontwerp van Bosch. Het caf?-restaurant met de serre zijn nog onveranderd in gebruik.
Om een duidelijke hoofdvorm te houden, liet Bosch een deel van de oude bebouwing aan de tuinzijde slopen. Een deel van het Tolhuis aan deze tuinzijde werd ingericht als trouwhuis en uitgebreid. In het trouwhuis zijn oud en nieuw verbonden door een glazen tussenstrook waarmee de lichtval in het interieur de overgang tussen oud en nieuw accentueert. In het gevelontwerp van het trouwhuis verwerkte Bosch neoclassicistische motieven zoals een tympaan en een oculus. Het tympaan vormt het front van de glaskap die na binnenkomst, de aanstaanden en hun gevolg via een bescheiden lichtstraat naar de trouwzaal (in de oudbouw) begeleidden. De baksteengevels van de oudbouw worden verlevendigd met het lichte materiaalgebruik van de nieuwbouw, zoals het witte stucwerk, de plint van zachtgroene tegels, de glazen bouwstenen en de in kleur gemoffelde daktrim.De tweede component van de nieuwbouw bestaat uit een grote serre, als uitbreiding van het gerenoveerde caf?-restaurant.