Naam:	Station Maastricht
Type:	spoorwegstations;
Opdrachtgever:	Maatschappij tot Exploitatie van Staatsspoorwegen
Uitgevoerd:	ja
Bestaand:	ja
Architecten:	Heukelom, G.W. van (Maatschappij tot Exploitatie van Staatsspoorwegen), 1909, 1913; Ravesteyn, S. van, 1940, seinhuizen-; onbekend, 1984, verbouw station en nieuw perroneiland-;
Bijdragen:	Willem Brouwer -beeldhouwwerk granieten leeuwen boven ingang-, Jan Schouten -glas-in-lood ramen-, Charles Eyck -glas-in-lood ramen-, Edmond Bellefroid -tegeltableau in gangpassage-,
Adres:	Stationsplein 1, 6221 BT, Maastricht;
Archiefgegevens:	Spoorwegmuseum/bestek 1301;Gemeentearchief Maastricht/inv.nrs. 1611-1617

Bijzonderheden:

Het uit geschakelde volumes opgebouwde station heeft een sterk overheersende lengte-as. Het hoofdgebouw is voorzien van een trapgevels. Dit geldt ook voor de markante toren, die door middel van een tussenbouw aan het hoofdgebouw is gekoppeld. Het complex is opgetrokken in rode baksteen, gemetseld in staand verband, op een granieten plint en wordt gedekt door zadel- en schilddaken met Hollandse pannen en Tuiles du Nord. Bij de gereedkoming in 1916 beschikte het station als eerste in Nederland over unieke perronoverkapping in gewapend beton (over het eerste, tweede en derde perron), welke helaas is gesloopt. Ook de markante voetgangersbrug, die qua stijl herinnerde aan station Eindhoven, is afgebroken. De seinhuizen zijn eveneens gesloopt en vervangen door seinhuizen, ontworpen door S. van Ravesteyn. De hal van het station was destijds één van de grootste in Nederland. Deze heeft bogen en galerijen van natuur- en baksteen. De glas-in-lood ramen van Jan Schouten werden in de oorlog onherstelbaar vernield en in 1949 door nieuwe ramen van Charles Eyck vervangen. Het station werd in 1984 verbouwd; toen werd ook een nieuw perroneiland aangelegd.

  Literatuur