De opdracht betrof een binnenstedelijke locatie waarin met behoud van de bestaande structuur in een lage bebouwingsdichtheid een gevarieerd woningenprogramma moest worden gerealiseerd. Bosch besloot dat de bebouwing optimaal moest worden voorzien van lucht en licht. Hij sloot het bestaande bouwblok, maar liet ruimte tussen de nieuwbouw, de bestaande woningen en het klooster. Deze nieuwbouw bestaat uit grondgebonden maisonnettes met vides aan dubbel hoge erkers en daarboven flatwoningen. De oude kloostertuin is toegankelijk gemaakt door een poort in de wand. Voor voetgangers zijn meerdere routes opgenomen, maar voor de automobilist is het de enige toegang tot het binnenterrein. Op dat terrein zijn een gekromde bouwstrook en enkele niervormige appartementenblokjes gerealiseerd. Aan de buitenzijde van de lusvormige straat zijn zogenaamde catamaran-woningen ingebed in het groen. Deze door een koppelstuk geschakelde woningen werden niet zo lichtvoetig uitgevoerd als Bosch ze had ontworpen: nagenoeg geheel van glas om optimaal gebruik te maken van de bijna alzijdige ori?ntatie. Net zoals de appartementenblokjes, vallen catamaran-woningen op door hun organische vorm. Er kwam meer baksteen in de gevel dan was gepland, maar met twee vides op de kopse zijden excelleren deze woningen qua ruimtelijkhe opzet.
De waaiervormige verkaveling vangt het daglicht als in een trechter en verschaft lange zichtlijnen. In de eerste schetsen plaatste Bosch het gekromde bouwstrookje achter en evenwijdig met het poortgebouw, om zoveel mogelijk ruimte te reserveren rond de appartementenblokjes. Mede vanwege de bezonning viel de keuze echter op een centrische plaatsing van het strookje in de verkavelingsstructuur. Het strookje is ingevuld met ouderenwoningen die voorzien zijn van serres.