Naam:	Woningbouwcomplex De Aker/Amsterdam
Type:	woningbouwcomplexen;
Opdrachtgever:	Wilma Bouw Vastgoed Nieuwegein (eerste fase 60 woningen)Bouwbedrijf M.J. de Nijs en Zonen bv(eerste fase 32 woningen en tweede fase 87 w
Uitgevoerd:	ja
Bestaand:	ja
Architecten:	Ley, P. De, 1991, 1995;
Bijdragen:	Bouwbedrijf M.J. de Nijs en Zonen bv -uitvoering-, Wilma -uitvoering-, Ley-Reus, M. De -kleuradvies-,
Adres:	Brenner 2-98, La Meye 2-64, Le Tourmalet 1-95, Ada, Amsterdam;
Archiefgegevens:	NAi/LEYP 152, 153, 154, 156, f3

Bijzonderheden:

De Aker is de meest westelijke nieuwbouwwijk van Amsterdam, gelegen in het zuidwesten van Osdorp: de Middelveldse Akerpolder (MAP). Het gebied grenst aan de Slotervaart, de Ringvaart van de Haarlemmermeerpolder en de Lutkemeerpolder. In deze eind 19e eeuw uitgeveende polder was tot de bouw van de wijk voornamelijk tuinbouw. De bebouwing had in twee fasen plaats, reden waarom er in de planvorming wordt gesproken van MAP I en MAP II. De scheidslijn tussen beide plannen wordt gevormd door de Akersingel. De eerste bebouwing (MAP I) ligt ten noorden van de Akersingel en werd in de tweede helft van de jaren tachtig gerealiseerd. Het zuidelijke deel, De Aker (MAP II), werd na 1990 gebouwd. Het werd gelijktijdig met Nieuw Sloten ontwikkeld, waarmee het qua opzet wel te vergelijken valt. Ook hier is sprake van verschillende deelgebieden die ingericht zijn als 'groene kamers', met ieder een eigen karakter. Er is veel aandacht voor de kwaliteit van de openbare ruimte, doorgaand verkeer wordt vermeden en het woningbouwprogramma is zeer gedifferentieerd. Door de polderdijken en de prominente Ringvaartdijk blijft de Middelveldse Aker Polder herkenbaar. De kwaliteiten van het landschap van het gebied worden gecombineerd met een stedelijk milieu. Er wordt gebouwd in hoge dichtheden, waardoor een verstedelijkt poldergebied tot stand is gekomen. Het eerste bebouwde deel van De Aker is de Bergwijk. De Bergwijk heeft een centraal plantsoen met er omheen een binnenring, een buitenrand, en smallere dwarsstraten. De binnenring wordt gevormd door een vierkant van vier straten (Le Tourmalet, La Meye, Brenner, Adamello), die allen zijn ontworpen door Paul De Ley. Gevelvlak en blokprofiel vertonen een sterke eenheid en continu?teit, waardoor de ruimtelijke samenhang versterkt wordt. Het plan bevat ongeveer 16 woningtypen, waaronder poortwoningen, kopwoningen en galerijwoningen. De bouwblokken bevatten terugliggende en doorlopende daklagen, die veel extra ruimte bevatten en bovendien een dakterras mogelijk maken. De langgerekte gevels zijn op plekken, waar de ring een straat kruist, voorzien van verhoogde poortgebouwen met extra grote woningen in de vrije sector. De voordeur ligt aan de binnenkant van de onderdoorgang. De grote inpandige bergruimte op de begane grond biedt de mogelijkheid van een kantoor- of praktijkruimte. De bebouwing aan de smallere dwarsstraat Adamello, wijkt qua woningtype sterk af. Op de begane grond liggen woningen van twee lagen. Op de derde laag liggen galerijflats met twee kamers, die via een trap langs de zijgevel van het woningblok te bereiken zijn. Het kostte de architect veel moeite en een lange adem om binnen de krappe marges kwaliteit te realiseren. Hij heeft zich vooral geconcentreerd op goede plattegronden en een prettige bewoonbaarheid, wat terug te vinden is in de aandacht voor de overgangen tussen openbaar en priv? terrein. Binnen het beperkte budget was er soberheid geboden in uitvoering en materialen. Alle gevels zijn gemetseld in een hardrode baksteen met een sobere, rechte dakopbouw in golfplaat en kunststof. Boven de zolderramen is een gekleurde band die, zoals bij het overige schilderwerk, per straat varieert.

  Literatuur